"Ölüm var ya ölüm... Hımmm... Çok tatlı bir şey ölüm!" profiterol yermiş gibi yapmıştı yüzünü... Mürşit.
“Şimdi şu eski koltuklarda oturuyorum ve gücümün yettiğince tefekkür ediyorum...
Herkes geleceğe doğru hayal kurar; bense geçmişe doğru…
Bir bahçeye yolculuk yapıyorum…
Manolyalar, frenk üzümleri, yıldız çiçekleri, çimenler; tam bir cennet bahçesi…
Bir zamanlar, yani çocukluğumda öyle bir bahçenin ortasındaydım;
ama o günlerde o nimetin şükrünü eda edebilme hassasiyetine sahip değildim.
Şimdiki halimle; aklım ve gönlümle o güzel bahçeye dönüyorum…
Çimenlerin üzerine seccademi serip şükür namazı kılıyorum.
Bu benim geçmişe doğru yolculuğum, geçmişe dönük hayalim.”
"Onlara ne keder ne korku vardır..." ayetini okudu... Hayret verecek derecede nüfuz etti bu söz bana; belleğimin en derinlerine kazındı. "Onlara ne keder ne korku vardır."
Ayşe Şasa
Bir Ruh Macerası
Şubat 2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder